Soms verloopt de verwerking van informatie die vanuit de zintuigen binnenkomt niet zo soepel en vanzelfsprekend als het eigenlijk zou moeten.
Zo zijn er de zintuigen die we allemaal kennen: oren, ogen, neus, mond. Maar er zijn ook verborgen zintuigen, zoals het evenwichtsorgaan in de oren en de informatie die je op doet door het gebruik van je spieren via pezen en gewrichten; je propriocepsis. Ook doe je informatie op via je huid; we noemen dit je tactiele systeem.
Al die zintuigen werken de hele dag samen om ervoor te zorgen dat we op een juiste manier kunnen reageren op onze omgeving. Ze informeren ons in feite over de wereld om ons heen. Ze laten ons weten dat we bij een groen stoplicht door kunnen rijden en ze vertellen ons dat we bij een volle blaas naar de wc moeten. Ze bestaan afzonderlijk van elkaar, maar behoren als een geheel te functioneren.
Gebeurt dat laatste niet dan kan er sprake zijn van een sensorisch informatieverwerkingsprobleem. Prikkels komen sterker binnen, of juist minder sterk. Informatie uit de omgeving wordt daardoor rommelig waargenomen waardoor er anders op de omgeving zal worden gereageerd.
Koen heeft ook last van problemen met zijn prikkelverwerking. Mensen denken vaak dat je het makkelijk in kunt delen in een overgevoelig- of ondergevoeligheid voor prikkels, maar dat is veel te kort door de bocht. En bij Koen hebben we in de loop van de tijd ontdekt dat hij sterk kan wisselen tussen over- of ondergevoelig zijn voor prikkels. Dit wisselen kan per dag zijn, soms zelfs per uur of nog sneller. En, om het nog ingewikkelder te maken, kan het zelfs per zintuig verschillen of je over- of ondergevoelig reageert op een prikkel.
Vandaag neem ik jullie mee op de fietstocht die we vorige week maakten. Koen fietst samen met Angelique, zijn moeder, op de tandem en ik fiets naast hem. Zoals je op de foto kunt zien, heeft Koen pantoffels aan (de rechter pantoffel aan de linkervoet) en hij heeft geen sokken aan! Dat laatste is een lastige. Koen heeft veel last van tactiele prikkels, en heeft daardoor veel moeite met het dragen van o.a. sokken. Hij laat weten dat ze kriebelen en kan ze dus niet aan. Soms zien we het hem wel proberen, maar vaak is dat van korte duur. Koen zijn lichaam geeft hem niet altijd de juiste hoeveelheid signalen om te voelen of het warm of koud is. Het kan ook zomaar gebeuren dat wij in een winterjas op de fiets zitten en Koen geen jas aan wil/kan en liever in een t-shirt fietst of, zoals nu, dat de verkeerde slof aan de verkeerde voet terecht komt.
Dus zie je Koen een keer fietsen zonder sokken en/of zonder jas, dan is dat niet omdat hij geen jas of sokken heeft, maar omdat het waarschijnlijk even niet zo lekker ging met de verwerking van de
informatie die zijn zintuigen hebben doorgegeven/doorgeven. Desondanks heeft Koen genoten van zijn fietstochtje en wij met hem!
Warme groet, Ina Spijkerman
SI consulent en begeleider van Koen
PS in een volgende blog zal ik me als deel van het team rond Koen verder voorstellen!
