Het is ergens in 2012 als ik voor het eerst binnen stap bij de familie KleinJan. Koen, toen een knul van 7 jaar, wilde wel met me spelen. Samen gingen we, eerst met een trainer erbij, naar boven naar zijn speelkamer. Langzaam gingen we op zoek naar contact. Want hoe doe je dat; contact maken met iemand waarvan gezegd wordt dat hij autisme heeft, niet kan praten en ogenschijnlijk niks doet? Zelf ben ik dol op spelen en kan heel erg op mijn intuïtie werken. Zo zijn wij ook samen gestart. Al snel zaten we samen papier te scheuren, met ballen te rollen en waren we op weg. Waar naartoe wisten we toen nog niet, maar mijn interesse was gewekt en ik wilde leren en meer weten!
Contactgericht Spelen en Leren
Het werken met Koen werd gedaan vanuit een methodiek; Contactgericht Spelen en Leren (CSL; www.horison.nl). Deze manier van werken en de cursussen die ik mocht volgen gaven een impuls aan het leren en contact maken met Koen en we gingen steeds weer nieuwe stappen maken. Koen bleek woorden te kennen en te kunnen lezen. We gingen typen en toen ging de wereld voor Koen open!
Vanuit het CSL heb ik een klein beetje geleerd over prikkelverwerking. Wat het is en hoe het werkt, maar al snel kwam ik er met Koen achter dat ik eigenlijk niets wist over dit onderwerp, maar het wel graag wilde begrijpen en in wilde kunnen zetten. Ik ben weer gaan leren en mag mezelf sensorisch informatieverwerkingsconsulent noemen (www.estasi.nl).
Met deze kennis en kunde hebben we veel stappen gemaakt. Kon Koen me uitleggen hoe dingen werkten in zijn lijf, konden we kijken of er manieren of oefeningen waren die helpend konden zijn om beter met prikkels om te gaan. Het was een mooie zoektocht waarin we geweldige dingen samen deden. Maar ook hier stopte mijn zoektocht niet, want nadat Koen zijn ‘gouden jaren’ veranderden in ‘zwarte jaren’ was informatie over prikkelverwerking niet meer voldoende. Zo begon ik aan een cursus reflexintegratie (www.RMTinederland.nl). Hier kreeg ik meer inzicht in het feit dat reflexen aan de basis liggen van onze sensorische informatieverwerking. Hierover ben ik nog steeds aan het leren en aan het zoeken. Voor nu is de kennis voldoende om te kunnen uitleggen waarom een brein in stress rust en ontspanning nodig heeft. Dat is waar we nu aan werken en langzaam komen we weer in beweging.
Er staat ondertussen weer een mooi team van mensen om Koen heen die gedreven zijn om hem te helpen weer inhoud en invulling aan zijn leven te geven, zodat hij weer deel kan nemen aan de wereld. De bus zal hierin een mooie stap zijn.
Wil je meer weten over wat ik allemaal doe met wat ik heb geleerd? Ik ben in 2016 een eigen bedrijf begonnen om zo nog meer kinderen en jongeren te kunnen helpen (www.spelenderwijsmetina.nl).
Ina Spijkerman
SI consulent en begeleider
